Mijn Bo

Toen ik deze morgen folders aan het verkopen was had ik zin om ze allemaal op de grond te gooien. Ik kon het niet, ik moest even ontspannen en ging naar de tempel. Ik brandde een bosje wierrook voor Bo. Toen ik uit de tempel kwam dacht ik even dat ik droomde. Ik zag Bo en mijn hart begon enorm hard te kloppen. Ik wou roepen maar ik kreeg geen geluid uit mijn keel dus liep ik naar haar toe. We vlogen elkaar om de hals en Bo begon vragen te stellen waarom ik dit allemaal heb gedaan, maar ik kon het niet zeggen. Ik kon niet zeggen dat ik kanker had.
Ik stopte met die folders. Nu ik weet dat Bo zo dichtbij is kan ik hier niet langer blijven. Ik neem afscheid van Benat en toen ik weg ging riep Anouk me na. Eerst zei ze dat ik het Bo niet had mogen aandoen en ze wordt  boos maar daar was ze niet voor gekomen. Ze vroeg of ik hun huurauto wou gebruiken om naar Bangkok te gaan. Anouk vertelde me hun hele avontuur, wat er was gebeurd en ik ging akkoord om met de auto naar Bangkok te rijden. Niet veel later wou ik  vertrekken toen de politie aangereden kwam om te vragen of de auto van mij was. Eigenlijk was deze auto van Anouk en Bo maar ik kreeg het niet over mijn hart om Bo haar hele leven in de cel te laten zitten. Ik zei dat de auto van mij was en de politie nam me mee. Ik had namelijk toch niet meer heel lang te leven.