Ziek...

Gisteren ben ik met Benat hout gaan sprokkelen in de bergen. Benat is goed in het beklimmen van de bergen maar ik had geleidelijk aan steeds meer moeite en toen begon het weer... Mijn hoofde bonkte en ik dacht er aan dat ik mijn medicijnen was vergeten. Het werd feller en feller en toen zakte ik in elkaar. Benat maakte me wakker en toen ik een beetje bekomen was gingen we richting huis. Na het avondmaal kwam er een Thaise vrouw binnen, mijn moeder had haar gevraagd. Mijn moeder zei dat ze mij ging genezen.

Benat heeft een baantje voor mij gevonden, nu mag ik folders gaan uitdelen voor het supertoeristische hotel waar Benat klusjesman  is. Het baantje is niet echt mijn ding maar het wende na een tijdje.
Toen ik folders aan het uitdelen was dacht ik dat ik Bo zag. Ik rende er naartoe maar de bonken in mijn hoofd kwamen terug, mijn t-shirt was nat van het zweet en ik viel. Mijn folders lagen op de grond en ik zag dat het Bo helemaal niet was. De pijn bleef maar opnieuw komen. 


Deze nacht vond Benat me op de grond en ik kon niet meer tegoei zien. Ik maakte hem wijs dat ik mijn contactlenzen niet aan had en dat ik terug naar mijn oogarts moest in Nederland. Als ik morgen beter was vertrok ik.